نيت، تكبيرة الاحرام، قيام (ايستادن هنگام تكبيرة الاحرام و قيام متصل به ركوع)، ركوع، سجود، قرائت، ذكر، تشهد، سلام، ترتيب، موالات. بعضى از اين اجزا ركن نماز محسوب مى‏ شود؛ يعنى، اگر انسان آنها را به‏جا نياورد يا در نماز اضافه كند، نمازش باطل مى‏ شود؛ خواه از روى عمد باشد يا به طور اشتباه (پنج مورد اول)؛ بر خلاف باقى اجزا كه اگر انسان آنها را از روى اشتباه و فراموشى به‏جا نياورد يا اضافه كند، نمازش باطل نمى‏ شود. رعايت بعضى از امور نيز حضور قلب را زياد مى‏ كند و در نتيجه نماز در پيشگاه حق پذيرفته‏تر خواهد بود؛ مانند:
الف. نمازگزار چشم‏ها را نبندد.
ب. با انگشتان، دست‏ها و موى سر يا صورت بازى نكند.
ج. در هنگام خواندن حمد يا سوره و يا ذكر، براى شنيدن حرف كسى سكوت نكند.
د. از هر كارى كه خضوع و خشوع را از بين مى‏ برد، اجتناب ورزد.
نماز يك تركيب و هيئت خاصى دارد كه اگر نمازگزار به شكل و صورت آن خلل وارد سازد، نماز از بين رفته و در نتيجه باطل مى‏ شود. اين موارد عبارت است از: سخن گفتن، خنديدن با صدا (نه لبخند)، گريستن براى كار دنيايى، روى از قبله بر گرداندن، خوردن و آشاميدن، بر هم زدن صورت نماز و كم و زياد كردن اركان نماز. اينها را مبطلات نماز نيز مى‏گويند.




منبع : http://www.porseman.org/q/showq.aspx?id=1900 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: